- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
عجب فضائل عرشی، عجب کمالی داشت چه قـدر و منـزلت و جلـوۀ جلالی داشت به پیش پرتو خورشید، تیرگی محو است سپـیده را چه غـمی گر سیاهچـالی داشت کجاست گر که عبایی از او فقط باقیست میان شور مناجـات خود چه حالی داشت نگـشـت مـانع پـرواز او غـل و زنـجـیـر برای سیر و سلوکش همیـشه بالی داشت چــراغ خـلـوت او بـود ذکــر یـا قــدوس که آن حـقـیـقـت روشـن دل زلالی داشت نـبـود غــافـل از انــدیـشـۀ خــداجــویــی به قدر فرصت گـلها اگر مجـالی داشت به گردنی که نشد خم، به پیش ظلم و ستم ز بـاغ سرخ شهادت عجب مـدالی داشت تــمـام زنــدگـی او قــیـام بــود و جــهـاد چه روزهای عزیزی، چه ماه و سالی داشت از آن دعا که به لب داشت در شب هجران امـیـد روشـنـی و مــژدۀ وصـالـی داشت
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
غمی ویرانتر از بغض گلو افتاده در جانش بزرگی که زبانزد بود در این شهر ايمانش کسی که از خلیفه تا گدای کوچهگرد شهر نمکپرورده بود از سفرههای فضل و احسانش به حکمت، آیه آیه از لبش والعصر جاری بود به رحمت، هر سحر فوج ملک بودند مهمانش سكوت اشک زهرا بود و باید خواند دریایش شکوه نام حیدر بود و باید خواند طوفانش کسی از پشت این در دست خالی برنمیگردد مگر بخشیده باشد حضرت موسی دوچندانش به عطر ربنـای جـاری بـیـن قـنـوت خود بهـشـتی آفـریـده گـوشـۀ تـاریک زنـدانش نگاهش قبلهٔ خورشید و از زیباییاش این بس بگویم هـست مـاه آسـمـان آئـیـنـهگردانـش دلش آشفتهتر از تشنه کامیهای عاشوراست عطش پشت عطش میریزد از لبهای عطشانش گلو میداند این بغض نفسگیر صدایش را که حتی کوه باشد میکند این داغ ویرانش
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ امام موسی کاظم علیهالسلام
حس میشود همواره عـطر ربّنا از تو آکنده شد زندان هـارون، از خـدا از تو در پهنۀ سجاده، ای خـورشید عالمتاب! انگار که چیزی نمانـده جز عـبا از تو افطار شد؛ خورشید آمد خاکبوسی کرد لـبتـشـنـهای و میتـرواد کـربلا از تو هر قـدر دشـنامت دهد هـرچه بـیازارد پاسخ نمیگـیرد نگهـبان جز دعا از تو حتی شده دلبـستهات هر حـلـقۀ زنجـیر آنگونه که آسان نخواهد شد جدا از تو زنـدانـی دنـیـا شدم، مـولا دعـایـم کـن! باب الحـوائج خواستم تـنها تو را از تو
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ امام موسی کاظم علیهالسلام
جهان را، بیکران را، جن و انسان را دعا کردی زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی تـمامِ مـردمِ ایران سـرِ خـوانِ شما هـستـند که هم شیراز، هم قم، هم خراسان را دعا کردی اثر کرده دعایت در زنی آوازهخوان حتی و این یعـنی تمامِ روسیاهان را دعا کردی مبادا آنکه دِینی باشد از زنجیر بر دوشت غل و زنجیر را، دیوارِ زندان را دعا کردی به ضربِ تازیانه روزهات را باز میکردند تو اما قبلِ افـطارت نگهبان را دعا کردی
: امتیاز
|
شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
حلـقه میبـستـند دور گردنت زنجیرها غرق خون بودند با پیراهنت زنجیرها از طواف زخم پاهایات که فارغ میشدند سجـده میکردند روی دامنت زنجیرها انعکـاس اللهی و حتی تو را در بند هم میپرستـیـدند مثـل دشـمنت، زنجـیرها زیـر بار ضـربۀ شـلاق میافـتـادی و نـاله میکـردند با لـرز تـنت، زنجیرها چارده سال است بیتابانه آمین گفتهاند با دَم عجـل وفـاتی گـفـتـنت زنجـیـرها مثل عشاقی که میسوزند هنگام وداع وا نمیکردند دست از گردنت زنجیرها
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
با روضه خوان و سینه زن و خادم آمدیم در مجـلس عـزای تو یا کـاظـم آمدیم شکـر خـدا که دور نـبـودیـم از شـمـا در روضـهها و مجـلـستان دائم آمدیم گر دور هـم شـدیم دمـی از کـنـارتان اما دوبـاره خـسـتـه دل و نـادم آمـدیم مهـدی سیاهـپـوش عـزای شما شد و ما بـهـر تـسـلـیـت به دل قـائـم آمـدیـم ما از همان ازل همه در بندتان شدیم هـمـسایههـای خـانـۀ فـرزنـدتان شدیم ای وای من شکسته پر و بال بودی و عمری اسیـر کـنج سیه چال بودی و هـر روز روزه بـودی و امـا دم اذان در زیـر تـازیـانه تو پـامـال بـودی و یک روز و ماه و سال روا نیست این جفا تو چندین بـهـار به این حـال بودی و گاهی به یاد مـادر خود بین کـوچهها گاهی به یاد زینب و گـودال بودی و عمری غریب در دل زندان تو زیستی هر شب برای جد غـریبت گـریـستی زنـدان کجا و تو، تـو کجا تـازیـانهها از تـازیانه مانـده به جـسمت نشانهها زنـجـیر روی گردن مولا چه میکند مجروح گشته گردن و زخمیست شانهها تاریک بود و تا که تو را بیهوا زدند آتـش کـشـیـد از دل زهــرا زبـانـههـا با هر بهانهای ز تو حرمت شکسته شد مویت سپـیـد گـشت به دست بهـانهها زهـرا غـمین تو، تو پـریـشان فاطمه مظـلـوم مثل دیگـر عـزیـزان فـاطمه گـیرم به اشک، درد دلـم را دوا کـنم با سندی ابن شاهک و سیلی چها کنم خـلّـصنی یـا ربـم شده عجّـل وفـاتـیـم چون فاطمه به مرگ خود امشب دعا کنم پا سوی قـبـله کردم و دیده هـنـوز نه تا آنکه یک نظـر به سوی کربلا کنم هم آرزوی مرگ کنم هر شبانه روز هــم آرزوی دیــدن روی رضـا کـنـم عالم به غصه و محـنـم گریه میکـند زنجـیر هم به زخـم تـنم گریه میکند
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
قـلب تو در این گـوشۀ دلگـیر گرفته دیگر نفـست را غـل و زنجیر گرفته اصلاً غـم عـالم ز تو تـأثـیـر گـرفـته این حصر، جوانی ز تو ای پیر گرفته در کنج سیه چال، یکی، روز و شبت بود یا حـیـدر و یا فـاطـمه دائـم به لـبت بود شد گوشۀ زندان تو محـراب عبادات نه هم سخـنی داشـتهایّ و نه ملاقـات وقت سحر و وقت دعا وقت مناجات کردی طلبِ مرگِ خود ای قبلۀ حاجات از زهر جفا یوسف زهرا تنِ تو سوخت کنعان به امید تو و برگـشتن تو سوخت ای کاش که میشد که ببینی پسرت را تسکین بدهی بلکه تو زخم جگرت را با ضـربۀ شـلّاق شکـسـتـند پـرت را زنجـیـر هم آزرده تنِ مخـتصرت را دل سوخت به احـوال تو ای سید مظلوم مظلـومـیـتـت بود ز چـشـمان تو معـلوم بر تخته روان با دل غمگین شدهای تو مشمول دعای شب و آمین شدهای تو زیر غل و زنجیر چه سنگین شدهای تو بعد از دو سه روز آه؛ که تدفین شدهای تو هرکس که تو را دید روی لب سخنی داشت میگفت چه خوب است که جسمش کفنی داشت یک بارِ دگر مجـلـس ما کـربـبلا شد حـرف غـم پـیـراهـن شـاه شـهـدا شد ای وای سرِ حضرت ارباب جـدا شد زنـدان بـلا خـتـم بـه گـودال بـلا شـد خوب است نشد بعد شهادت سرِ تو قطع انـگـشت نشد از پی انگـشـتـر تـو قـطع
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
تـمام حجـم تـنت زیر یک عـبا مانده به روی پهلوی تو چند جای پا مانده نـفـس کـشـیدهای و بـنـد آمده نَـفَـست به سینهات چقدَر استخوان، رها مانده خـدا کـند تو دگر مثـل فـاطمه نشوی خـدای، رحـم کـنـد بر تنِ بجـا مانـده به سجده میروی و مثل بید میلرزی قـیـام کن کـه تـسـلّای ربّـنــا مــانـده هوای غربتِ زندان که جای خود دارد نگـاه یک زنِ رقّـاص بـیحـیا مانـده به فرض هم که خودت از جهان، خلاص شوی هنوز، غربتِ معصومه و رضا مانده کمی اگر غُل و زنجـیرها امان بدهد صدا هنوز در این اشکِ بی صدا مانده دوباره روضۀ جانسوز پنج تن داری بخوان که روضۀ مکشوفِ کربلا مانده بخوان که شمر، نشسته به سینهای خسته اگرچه سینه شکـسته ولی صدا مانده
: امتیاز
|
زبانحال امام موسی کاظم علیه السلام قبل از شهادت
غربت رسید و داغ حرم را زیاد کرد بـاران چـشـمهـای تـرم را زیـاد کـرد آه از نـهـاد سرد سـیـه چـال میکـشـم آن جـا کـه آه بـیاثــرم را زیـاد کـرد مـن بـا اذان نـالـهام افــطـار مـیکـنـم شلاق؛ زخـم بـال و پـرم را زیاد کرد چه بیملاحضه به تـنم ضربه میزند درد نـشـسـته بـر کـمـرم را زیاد کرد
: امتیاز
|
زبانحال امام موسی کاظم علیه السلام قبل از شهادت
صبح، از بیرحمی بسیار زندانبان من تیرهتر از ظلمت شام است در چشمان من آتـش تنهـاییام را شـعـلهور تر میکـند اشک وقتی میچکد از دیدۀ گریان من قـتـلـگـاه مـادر مـن خـانـۀ او شـد اگـر قـتلگاه من هم آخـر میشود زنـدان من ارثم از عجّل وفـاتی گفـتن او این شده دوست دارم زودتر از تن درآید جان من چند وقتی میشود که موقع افـطاریام خوردن خون جگر شد سهم آب و نان من آنچنان لاغر شدم در کُنج این مطموره که نیست دیگر پیکرم یک لحظه به فرمان من مثل آن مظلومه که در گوشۀ ویرانه مُرد دخترم دِق میکند از غُصّۀ هجران من زَهر هارون کارگر شد از جگر چیزی نماند شرحه شرحه شد خدایا سینۀ سوزان من آب میخواهم ولی حالا که ظرف آب نیست وا ذبیحا، نقش بسته بر لبِ عشطان من تازه وقتی میروم بر شانۀهای دشمنان خـلق میسوزند از انـدوه بیپایـان من
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
کیست این مرد که اوصاف پیمبر دارد از قدم تا به سرش هیبت حـیـدر دارد بیعصا آمده و حضرت موسی شده است ریشه در سلسلۀ حضرت جعـفر دارد بیسبب نیست اگر حـاجت ما را داده به لـبـش زمـزمـۀ سـورۀ کـوثـر دارد دلم از سوز غمش در تب و تاب افتاده دلم از سـوز غـمـش داغ مکـرّر دارد چند وقتی است که دنبال اجل میگردد کـنـج زنـدان بـلا روضـۀ مــادر دارد پیکـرش از چه چنین بین گـذر افـتاده یک نفر نیست تنش را ز زمین بر دارد لا اقـل چـنـد کـفـن بهر تـنـش آوردنـد شکرحق روی تن سوختهاش سر دارد پـسـرش آمـده بــالای سـرش امـا بـاز روضه خوان دل من روضۀ اکبر دارد همه جا را تن صد چاک عـلی میبینم بس که در پیکر خود زخم ز خنجر دارد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیهالسلام
صاحب فضل چرا کنج قفس محبوسی در سیه چالی و با سلـسلهها مأنـوسی این سیه چال همان آرزوی قلبی توست حـال مشغـول دم یـا رب و یا قـدّوسی گشت تسبیح تو صد دانه زنجـیـر بـلا تو به هرحال که باشی پدر قـقـنوسی دست و پایت شده سرد،آب شده ارکانت پای تا سر تو سبک تر ز پر طاووسی گاه در آرزوی دیدن معـصومـهای و گاه در فکر غریبی رضا در طوسی با سرانگشت روی خاک رضا را بنویس تا که روشن شود از نام پسر فانوسی نه مشخص شده روزت نه مشخص شامت نـه اذانـی نه نـوایـی نـه دم نـاقـوسـی آه از سندی شاهک که دلت را آزرد تـو زلالـی و اسـیـر پـسر منـحـوسـی تشنه لب بودی و دشمن به عزایت خندید او نـفـهـمـیـد که تو زاده اقـیـانـوسـی
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
کسی که گردش چشمش مدار دنیا بود دمش مسیح و نگاهش بهشت رویا بود وجـاهـت نـبـوی از شمـایـلـش پـیدا تـمـام دلـخـوشـی دودمـان طـه بـود تـمـامی سکـنـاتـش نـشانـۀ رحـمـت ادامـۀ بــرکــات وجــود مــولا بـود درست مـثـل نـگـاه مـحـبـت زهـرا عنایـتـش به دل عـاشقـان شیـدا بود ابوالکریم ِکریم و ابوالرئوفِ رئوف مسیر آمد و رفـتـش پُر از تـمنّا بود صبور بود و تجـلیِّ کاظمین الغـیظ کرامت حَسن از خُلق او هویدا بود نیاز نیست بگویم چه روی ماهی داشت قدش قیامت و ابروی او مصلّا بود کنار سفرۀ این مرد مهربان هر روز برای هرچه گرفتار خسته جان،جا بود کسی که شرح کمی از فضائلش گفتم جناب باب حـوائج؛ امام موسی بود بلای شیعه خرید و به کنج زندان رفت ز بسکه خوب و رئوف و رحیم و آقا بود سیاه چاله کجا و بهشت عـاطـفـهها بهار داد به دنیای این و آن تا... بود تمام قد به حضور خدای عز و جل قیام داشت و سرشار از تقاضا بود ابوالغریبِ غریب و ابوالشّهیدِ شهید شهادتش همۀ روضههای گـویا بود چگونه روضه بخوانم از این غریبی که پناه هر چه گدای غریب و تنها بود اسیر سلسله پا و، اسیـر غـل دستش و کار دشمن او خـنده و تـماشا بود چه آمده به سرش که شکسته مینالید میان دست قنوتش دعای زهـرا بود چگونه روضه بخوانم؟ اجازه مادر جان! حرامزادهای آمد که زشت سیما بود دوباره معبر تنگ و نگاه خون آلود دوباره دست کسی روی ماه بالا بود دوباره آه، کسی روی خاک میغلطید کسی که حجت پروردگار یکتا بود لبـش گهی به دم آه ... آه معـصومه گهی به نغمۀ قدسی یا رضا وا بود چه قدر پشت سر او کفن فراهم شد چه چشمها که در آن روز داغ دریا بود گریز میزنم اینجا به روضههایی سخت نمیشود که در این لحظهها شکیبا بود دلـم گـرفـتـه برای شهـیـد عـاشـورا همانکه زینت دوش جناب طـه بود جـراحت تن او مثل سیّـد سـجـاد... ز پشت حلـقۀ زنجـیر کـینه پیدا بود همانکه گوشۀ گودال تشنه و زخمی به پیش دیدۀ خواهر فتاده از پا بود همانکه لحظۀ نحر گلوی حق گویش حریم کنگرۀ عرش غرق غوغا بود همان که بر سر غارت نمودن بدنش میان چـند حـرامیِّ پـست دعـوا بود همانکه بر سر نیزه سرش نشست و شکست تنش بدون کفن روی خاک صحرا بود
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
هـنـوز اسیـر نـمـاز تـوأند زنـدانها و پـایـبـنـد نگـاهت دل نـگـهـبـانها تو مثل یک نفس تازه حبس میگشتی تویی که در نفست گم شدند طوفانها چه خلوت خوشی!آرام زیر لب گفتی و سجـده کردی، جای تـمام انسانها نشد طلوع کنی تا تو را طواف کنند تـقـیـّه کـار شـدنـد آفــتـابـگـردانهـا تو یوسفی و مجازات یوسفی این است چـنین دهـند گـواهـی تـمـام قـرآنها
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
ارث از نبی بُـرده پـیمبر بودنش را مانـند زهـرا مثـل حـیـدر بودنش را از یـوسف مصری زنـدانی بپـرسید از مـاه رویـان علت سـر بودنش را دارد فقط از نام فـرزنـدان این مرد ایـران تـمام فخـر كـشور بودنش را با اِبْنِ مـوسی ها فـقـط تثـبـیت كرده شیراز با مشـهـد بـرادر بـودنش را آقـا نـبــودی تـا بـبـیـنـی بـه بــرادر معصومه ثابت كرده خواهر بودنش را با این همه زنجیر خواهد بُرد در گور مرگ، آرزوی بین بستر بودنش را هـم درد مـادر بودنـش توجـیه كرده یك عمر در زندان پسِ در بودنش را از باز تاب نـور در این شیـشۀ سبز فهـمـیـدهام عـمق مُـشَجَّـر بودنش را میشد بفهمی در سكوت سرد زندان از خش خش شلاق لاغر بودنش را موسی بن عمران هم نمیآورد طاقت یك لحظه از موسی بن جعفر بودنش را
: امتیاز
|
زبانحال امام کاظم علیه السلام قبل از شهادت
طایر عـرشم و عمریست اسیر قـفـسم خود به زندانم و در دل شده زندان نفسم شجـر طـور تجـلاّیـم و در آب و گـلـم لالۀ دامن زهـرایم و در خـار و خـسم مرگ صد بار ملاقـات کند هر روزم جز اجل در دل شب سر نزند هیچکسم تا که از بـاد صبا بوی رضا را شنوم کاش میبود خدا، روزنهای در قـفسم در دل حبس به دل حـبس شده فـریادم من که در هر دو جهان بر همه فریاد رسم تازیانه مزن ای سندی شاهک به تـنم غم معصومه و هجران رضا هست بسم من که بودم بری از آز و مبرّا ز هوی زیر زنجـیـر ستـم کُـشـتـۀ اهل هـوسم «میثم» آزادیم امضا شده خود میشنوم کـآیـد از قـافـلۀ مـرگ صدای جـرسـم
: امتیاز
|
زبانحال امام کاظم علیه السلام قبل از شهادت
به سیاه چال زندان چه خوش است شور و حالم که گذشته با تو یا رب شب و روز و ماه و سالم چه غم ار فراق یاران کُشدم به روزگاران که محیط حبس دشمن شده محفل وصالم من و گـریـۀ شـبـانه به تـنـم بود نـشـانـه که عدو به تـازیـانه زده در سیـاه چـالـم ز سما گذشته آهم به زمین چکیده اشکم ز نفـس فتاده قـلبم به قـفـس شکـسته بالم گـل بـاغ آشـنـایـی پـسـرم رضـا کجـایی ز چه در بـرم نیایی شده وقـت ارتحـالـم زدهام در این قفس پر که یکی به من زند سر همه غـافـلـنـد از من تو بیا بـپـرس حالم سرو جان به کف نهادم به عدو شکست دادم شد از آن بدست و گردن غل آهنین مدالم وطـنـم بود مـدیـنـه غـم غـربـتم به سیـنه ز کـدام غصّه گـویـم به کدام غـم بـنـالـم به سرشک چشم زهرا به شرار قلب حیدر به رسول و اهلبیتش به خدای ذوالجلالم که اگر هـراز نوبت بِکُشند و زنده گردم چو به راه دوست باشد نرسد به دل ملالم هله ای امام هفتم نگهی به اشک «میثم» که به موج غم توسّل به محمّد است و آلم
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
بریـدم از همه تا خـلوت وصال گرفتم که با تو در دل زندان بسته، حال گرفتم خمید سرو قدم، آب گشت شمع وجودم مـه تـمـام بُـدم، صورت هـلال گـرفـتم به جای آن که بخوانم زکس برات رهائی سراغ روی تو در روز و ماه و سال گرفتم به دست و پا و بدن حلقههای سلسلهام بین تو لطف کردی و من این همه مدال گرفتم اگر چه رفتهام از یاد خلق، خرّم از آنم که جا به یاد تو در این سیاه چال گرفتم چنان به یاد عزیزان، دلم گرفته در امشب که از جمال رضا بوسه با خیال گرفتم به افتخار بگو میثم این سخن به دو عالم که خط سرخ ولای عـلی و آل گرفـتم
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
من کیستـم؟ فـرشـتـۀ عرشآشیانهام دردا که گشتـه قعر سیـهچال، لانهام گر شیعهای به شهر مدینه کند عبور جرأت نمیکند که زند سر به خانهام
: امتیاز
|
زبانحال امام کاظم علیه السلام قبل از شهادت
شبیه پیر کنعان نه، که من یوسف دو تا دارم غم معصومه را دارم، به دل شوق رضا دارم از این زندان به آن زندان جدا از اهل خود رفتم در این شب ها هوای کوچ زین ویرانه را دارم امان از سِجن هارون و امان از سندی ملعون در این غربتکده دیوانی از درد و بلا دارم به هم میریزد احوال مرا با ناسزاهایش خبر دارد که غیرت روی نام مرتضی دارم زمان سجده میافتم شبیه یک عبا بر خاک به درگاه خدایم روز و شب دست دعا دارم شبانه قعر این گودال، سرپا ماندنم سخت است نمیفهـمند انگاری که دردِ ساق پـا دارم میان هر نمازم خواندهام «عجل وفاتی» را تمسک بر طریق مـادرم خـیرالنسا دارم لبان تشنهام مثل دو تا چوب است و حق دارم اگر که گریه بر لبْ تشنۀ کرب و بلا دارم به دور گردنم جای غل و زنجیر میسوزد گریز روضه بر شاه ذَبـیحاً بِالْـقَـفـا دارم
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام موسی کاظم علیهالسلام
کاری بـجـز گـریـه برای ما نـمانده وقـتـی به آقـا رحـم در دنیا نـمـانـده زندان دل زندان دل زندان سیه چال فرقی میان روز و شب اینجا نمانده بـا تـازیـانـه روزههـا را بـاز کـرده انگـار در دست کسی خـرمـا نمانده هر روز لاغر تر شد از روز گذشته غیر از عـبا چیزی که از آقا نمانده از زهـر کین و سالهای کنج زندان در پـیـکــر آقـا گــمـانـم نـا نـمـانـده جسمش اگرچه با غلامان گشته تشییع تدفین که اسمش بر دهاتی ها نمانده سـر روی پـیـکـر داشـتـه الحـمـدلله رأسـش دم دروازههـا بـالا نــمـانـده با اینکه در زندان غم تنها ترین بود در بیـن نـامحـرم زنش تـنها نمانـده
: امتیاز
|